vrijdag 14 juli 2017

Recensie - Een ondertoon van liefde, door Kate Paris (incl. interview)


De dag waarop Ivy Jansen haar grootste ambitie waar zou maken, werd de dag waarop ze alles verloor. Haar toekomstdroom. Haar grote liefde. Haar zelfvertrouwen.
Gebroken vlucht ze vanuit Amerika terug naar Nederland, waar ze veiligheid zoekt in de nachtclub van jeugdvriend Bernd. Haar collega's ontdekken al snel dat ze een bijzondere gave heeft als het aankomt op het herkennen van wijn en verleiden haar tot het spel 'The kiss of the bottle'.
Ongewild trekt ze hierbij de aandacht van Alexander Ford, manager van het exclusieve Hotel Ford. Hij biedt Ivy een baan aan als sommelier in zijn restaurant. Al snel gaat ze niet alleen helemaal op in haar werk, maar ook in de relatie met Alexander, die haar precies geeft wat ze nodig heeft.
Tot een echo uit Ivy's verleden doordringt in haar nieuwe leven en de geschiedenis zich dreigt te herhalen.



Ivy haar hele leven draait om wijn. Vooral het ruiken en proeven van wijn, en het leren herkennen van de verschillende smaken die er verkrijgbaar zijn laten haar helemaal opbloeien. Wanneer ze hier alles voor opzij wil zetten, loopt het echter niet zoals ze had gehoopt: haar hart valt als een glas in duizenden scherven uit elkaar en het vertrouwen in haar droom en zichzelf raakt ze kwijt, terwijl ze altijd precies en heel goed wist wat ze wilde! Dankzij de open armen van haar beste - was het stiekem maar meer dan een beste - vriend Bernd en zijn vriendin Rosie weet ze zichzelf weer bij elkaar te rapen en begint haar nieuwe leven. Denkt ze. Alles verandert pas echt wanneer de mysterieuze Alexander Ford interesse in haar en haar kunnen toont en haar niet meer wil laten gaan... of toch wel? En heeft Ivy de kracht om zichzelf nu eens en voor altijd eens duidelijk te laten zien?

De liefde tussen Ivy en Alexander brandt als een smeulend, knisperend haardvuur langs de letters op het papier zonder opgebrand te raken. Het wordt aangewakkerd door hun beider passies voor hun werk, maar ook vooral voor elkaar. De relatie bouwt al snel op tot steeds iets serieuzers, tot ze merken dat niet alle woorden worden uitgesproken die uitgesproken zouden moeten worden. Er worden dingen verzwegen, zinnen niet afgemaakt en Ivy voelt het aan alles aan: het gaat niet zoals het zou moeten. De bevestiging voor haar ongerustheid krijgt ze als een harde klap in het gezicht als haar verleden plots voor haar neus staat en haar hele leven opnieuw probeert om te gooien. Heeft ze de kracht het aan Alexander te vertellen? Durft ze te zeggen wat ze eigenlijk gelijk al had moeten zeggen? Of is ze nu te laat?

Ivy's liefde voor wijn is echt geweldig mooi en passievol omschreven. Het maakt de lezer nieuwsgierig naar het vak als 'wijn-sommelier' en wat hier allemaal bij komt kijken. Ze geeft haar ziel in alles wat ze doet om een uitstekende wijn in te schenken tijdens een maaltijd, en geniet van de sprankelende ogen die de gasten krijgen wanneer ze precies begrijpen waarom ze juist die ene wijn aan hen heeft voorgesteld. Het liefst zou ze dit haar hele leven willen doen, en dan het allerliefst in Alexander Ford's restaurant. Zelf weet ze ook dat het een sprong in het diepe is, maar het is een kans die ze niet kan laten liggen en die haar vroegere ik nooit zou hebben laten schieten. Zeker niet na alles wat er is gebeurd, en al helemaal niet nu haar hart steeds harder fluistert dat ze voor de sexy, mysterieuze man moet gaan die haar deze kans gunt.

De vrienden van Ivy zijn meer dan gewone bijpersonages. Ze maken haar leven compleet, en weten precies hoe ze haar moeten helpen op de momenten dat ze ze het hardst nodig heeft. Bernd en Ivy zijn sinds jongs af aan twee handen op een buik, al is hij wel wat ouder dan haar. Ze groeiden samen op, spraken altijd op dezelfde plekken af en halen nu nog steeds het beste in elkaar naar boven. Rosie is een vrouw die precies weet wat ze wil, en zal hier ook altijd vol voor gaan, ongeacht welke consequenties er aan vast zitten. Met hulp van Rosie probeert Ivy uit haar schulp te kruipen en eens eindelijk de persoon te zijn die ze is, hoe eng dit af en toe ook kan zijn, maar Rosie weet precies hoe ze Ivy weer kan laten stralen!

De schrijfstijl van auteur Kate Paris is heerlijk, vloeiend en zeer beschrijvend. Een ondertoon van liefde is een schrijfsensatie dat beleeft als een goed glas wijn, waarin de emoties stuk voor stuk als ondertonen te benoemen zijn. Hierdoor glijdt het verhaal haast letterlijk en figuurlijk over de tong (en de ogen) van de lezer en wordt het een sensatie om niet snel te vergeten; na dit boek zal geen enkele glas wijn meer hetzelfde zijn!


Hierbij wil ik uitgeverij Tinteling Romance hartelijk danken voor het recensie-exemplaar, in ruil voor een eerlijke mening.

ISBN: 9789492507051
Te koop via: Libris, Ako, Bruna, Read Shop, bol.com, Kobo, Amazon, Google Play Store
(Let op: de ebook-versie bestaat uit 2 delen!)


*****

Mijn interview met Kate Paris


Ter gelegenheid van de blogtour en het verschijnen van 'Een ondertoon van liefde', mocht ik enkele vragen stellen aan Kate Paris (pseudoniem). Tijdens de boekpresentatie vertelde ze al veel over het boek, maar ik was zo nieuwsgierig over enkele onderwerpen na het lezen, dat ik deze vragen graag aan haar wilde stellen. Hierbij wil ik Kate dan ook hartelijk bedanken voor haar leuke, uitvoerige antwoorden!

Veel leesplezier! :)

1. In het boek wordt als 'sneak peek' voor de toekomst al verklapt dat Olivier ook een eigen verhaal krijgt. Komen er van andere personages uit dit boek ook nog (korte) verhalen?

In het najaar verschijnt er bij uitgeverij Tinteling Romance een speciale FEM-verhalenbundel. In deze bundel komt ook het korte verhaal 'De Ontmaskering’, waarin de ietwat conservatieve advocaat Maud modeontwerpster Pimpernel (de vrouw met het het zonsondergang-haar, die in mijn debuut de rol van ‘lifesaver' op zich neemt) ontmoet. Dit verhaal gaat feitelijk vooraf aan ‘Een ondertoon van liefde’.
Olivier krijgt volgend jaar zijn eigen roman. En om alvast een tipje van de sluier op te lichten, kan ik vertellen dat hij een lange reis gaat maken, waarbij mijn lezers ook een rol kunnen spelen. Maar daarover volgt te zijner tijd meer op mijn Facebook-pagina en natuurlijk op kateparis.nl.


2. Als je de hoofdpersonages als wijnsoorten zou omschrijven, welke wijnsoorten zouden zij dan zijn?

Bij de eerste confrontatie tussen Ivy en Alexander is zij geblinddoekt. Het enige wat ze waarneemt, is dat hij naar citrus en cederhout ruikt, net als de Sauvignon Blanc uit de Alto Adige. Dat is een complexe, frisse en levendige wijn. En Alexander blijkt later precies zo’n persoonlijkheid te hebben.

Ivy zelf kan natuurlijk niet anders dan een Cassis zijn. Ik kies bij haar de Domaine du Bagnol 2008, een mooie, fonkelende wijn, met geuren van appel en perzik, met een behoorlijk lange afdronk waar een hintje zoet in zit. 

En dan hebben we natuurlijk nog goede vriend Bernd. Bij hem heb ik net de perfecte wijn gevonden: de Chateau Montus, Madiran uit 2001. Madiran is een regio in Zuid-West Frankrijk. Deze specifieke wijn is goed ontwikkeld en heeft tonen van donker fruit, leer, tabak en specerijen.
Zijn vriendin Rosie is als een glas champagne van een bijzonder hoge kwaliteit: ze bubbelt en bruist zo heftig dat je je bijna zou verslikken. Tot je beseft hoe goed ze eigenlijk is.


3. Naast de liefde en de passie voor wijn, speelt vriendschap ook een zeer belangrijke rol in 'Een ondertoon van liefde'. Wat vind jij het belangrijkste/mooiste in een vriendschap?

Om deze vraag te beantwoorden, moet ik eerst vertellen dat ik in de afgelopen jaren drie keer ben verhuisd. In 2014 volgde ik mijn man voor zijn werk naar Kristiansund in Noorwegen, een jaar later verhuisden we binnen Noorwegen naar Stavanger en dit jaar zijn we verder gegaan naar Noord-Duitsland. Natuurlijk liet ik in Nederland een aantal goede vrienden en vriendinnen achter. En in Noorwegen, met name in Stavanger, heb ik ook een aantal heel mooie mensen leren kennen, waar ik na ruim twee jaar afscheid van moest nemen. Ook zijn een aantal vrienden zelf verhuisd. Zo heb ik nu, verspreid over bijna heel Europa, een aantal goede vrienden, die ik heel graag veel vaker zou willen zien dan ik nu doe, maar waar ik door de grote afstanden voornamelijk via Skype en WhatsApp contact mee heb, en soms zelfs dat niet. Toch maakt het niet uit. Want ik heb ontdekt dat je juist bij echte vrienden altijd binnen kunt komen vallen, op de bank kunt ploffen en je gesprek kunt voortzetten alsof je nooit bent weggeweest.
Tijd en ruimte bestaan dan niet. En dat vind ik het aller- allermooiste.


4. Ivy wordt door haar beste vriend Bernd regelmatig bij haar bijnaam 'Piep' genoemd. Heb jij zelf ook een eigen bijnaam?

Kate Paris bestaat nog niet zo heel erg lang. Eigenlijk pas drie jaar. Veel te kort om een bijnaam te hebben. Misschien verzint een van mijn lezers er binnenkort wel een en dan laat ik je dat graag alsnog weten.


5. Als jij een functie als boekensommelier zou kunnen vervullen, hoe zou jij dit dan doen, of waar zou jij je dan graag in willen uitblinken?

Een sommelier is iemand die zich heeft gespecialiseerd in wijn en wijn-spijscombinaties. Als ik een boekensommelier zou zijn, zou ik graag na het lezen van één hoofdstuk de sfeer van een boek willen kunnen proeven om het zo aan te kunnen raden aan lezers. Ik kan me zo voorstellen dat je als boekensommelier werkt en dan maar één of twee vragen hoeft te stellen om te weten welk boek het allerbeste bij iemands interesses van dat moment zou passen. Dat lijkt me enorm leuk.

*****

Nogmaals wil ik uitgeverij Tinteling Romance en Kate Paris bedanken voor hun tijd, enthousiasme en creativiteit; ze hebben een (onbekend) stukje geschiedenis van wijn in onze wereld zeer goed op papier kunnen zetten.
En er komt dus nog meer na dit boek! Ik kan in ieder geval niet wachten, en ik kan het ook niet laten om te zeggen dat ik trots ben op zo'n stoere 'naamgenoot' zoals Ivy! :) Ik hoop dat ik op den duur de wijnen kan gaan proeven waarin de personages te vinden zijn, om het zo maar te zeggen, om te ervaren hoe dit verhaal in wijnvorm is!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten